14 IX 1321 r. zmarł Dante Alighieri

Dante Alighieri

Urodził się w 1265 r. we Florencji, w okresie, gdy Włochy nie tworzyły jeszcze jednego zjednoczonego państwa, lecz składały się z niezależnych miast-państw rywalizujących o wpływy gospodarcze i polityczne. Wewnętrzne konflikty były również powszechne i silnie wpłynęły na życie Dantego. Jako członek frakcji zwanej Białymi został skazany na wygnanie przez swoich politycznych przeciwników, Czarnych, w 1302 r. Artysta opuścił swoją ojczyznę i przez resztę życia wędrował po różnych miastach Włoch. Zmarł w 1321 r. w Rawennie.

Niezrównana Boska Komedia

Najwybitniejszym osiągnięciem Dantego jest niezwykły poemat, napisany w języku włoskim między 1307 a 1321 rokiem, znany jako Boska Komedia (Divina Commedia). Dante nazwał go Komedią, chociaż nie jest to utwór humorystyczny przeznaczony na scenę. W średniowieczu termin "komedia" odnosił się do jakiejkolwiek literackiej pracy, która rozpoczynała się smutno, ale miała szczęśliwe zakończenie, co jest charakterystyczne dla fabuły poematu Dantego. To dzieło było tak niezwykłe, że zyskało przydomek "boska".

Boska Komedio, składająca się z 100 pieśni, przedstawia podróż Dantego przez piekło, czyściec i raj (niebo). W piekle towarzyszy mu rzymski poeta Wergiliusz, który pełni rolę przewodnika. W czyśćcu Matylda, symbolizująca ideał życia aktywnego, przejmuje rolę przewodniczącą po opuszczeniu przez Wergiliusza. Później opiekę nad Dante przejmuje piękna Beatrycze, którą autor nazywa swoją dawną wielką miłością, i to ona staje się jego przewodniczką po raju. W finale poematu Dante doświadcza spotkania z samym Bogiem i ma okazję kontemplować tajemnicę Trójcy Świętej.

Dante i muzyka

Dante wyrażał swoje wielkie zainteresowanie muzyką wielokrotnie. Jego poezja była źródłem inspiracji dla wielu kompozytorów. W XVI wieku jego wiersze były podstawą do komponowania licznych madrygałów. W XIX i XX wieku jego liryki, zwłaszcza Boska Komedia, stanowiły inspirację dla kilkudziesięciu utworów różnych gatunków, takich jak Symfonia Dantejska napisana przez Franciszka Liszta, fantazja symfoniczna Francesca da Rimini Piotra Czajkowskiego, poemat symfoniczny Beatrycze Feliksa Nowowiejskiego, opera Francesca da Rimini Siergieja Rachmaninowa, czy opera Gianni Schicchi Giacomo Pucciniego. Nawet w XXI wieku fascynacja staro-włoskim językiem nie ustaje, o czym świadczy twórczość francuskiej piosenkarki Emmy Shapplin. Jej albumy, takie jak "Carmine Meo" i "Etterna", nagrane w języku Dantego, osiągnęły wielomilionowy nakład.