303 Dywizjon Myśliwski Warszawski: polskie skrzydła w Wielkiej Brytanii

Decydujące starcie nad Wyspami Brytyjskimi

Bitwa o Anglię była intensywną kampanią powietrzną trwającą od lipca do października 1940 r. Walki rozgrywały się głównie nad południową Anglią oraz kanałem La Manche. Sierpień i wrzesień to okres najbardziej zaciętych starć.
Głównym celem niemieckiej ofensywy lotniczej było przygotowanie terenu pod planowaną operację desantową na Wyspy Brytyjskie. Niemieckie siły dążyły do zniszczenia RAF-u (Królewskich Sił Powietrznych), osiągnięcia dominacji w przestrzeni powietrznej Anglii, przerwania brytyjskich szlaków komunikacyjnych oraz sparaliżowania produkcji wojennej i gospodarki narodowej Wielkiej Brytanii.

Na początku Niemcy cieszyli się znaczącą przewagą w siłach powietrznych. Luftwaffe miała w swoim arsenale 990 myśliwców i 1640 bombowców. RAF mógł przeciwstawić tej potędze 960 myśliwcami oraz 400 bombowcami. Dodatkowo obronę wyspy wspierało 80 stacji radiolokacyjnych i 1500 balonów zaporowych.

Sytuacja diametralnie się zmieniła, kiedy lotnictwo niemieckie zaatakowało Anglię. W odpowiedzi na tę desperacką sytuację, brytyjskie władze lotnicze zdecydowały się zaangażować polskich pilotów do walki z Niemcami. Wystawiono wówczas na próbę kilkanaście myśliwców, aby sprawdzić, jak spiszą się w boju.

Jako oficjalną datę utworzenia Dywizjonu 303 uznaje się 2 sierpnia 1940 r. W tym czasie polskim dowódcą tej jednostki był major Zdzisław Krasnodębski, a jego zastępcą płk Witold Urbanowicz. Choć dowództwo było podwójne, decydujący głos w praktyce należał do oficera brytyjskiego mianowanego przez RAF.
Polski dywizjon myśliwski 303 zadebiutował 31 sierpnia, osiągając wspaniały sukces bojowy, zestrzeliwując 6 nieprzyjacielskich samolotów bez ponoszenia strat własnych.

Zwycięstwo

Niemcy poniosły znaczne straty w bitwie o Anglię, tracąc 1733 samoloty, z czego około 650 zostało uszkodzonych, stanowiąc 52 procent stanu Luftwaffe. Straty ludzkie wyniosły 2500 poległych i wziętych do niewoli oraz 1000 rannych lotników. Z kolei Brytyjczycy stracili 915 samolotów, a około 450 zostało uszkodzonych. W wyniku bitwy zginęło 544 pilotów, a 500 odniosło rany. Bitwa o Anglię zakończyła się 31 października 1940 r. porażką Niemiec.
W bitwie uczestniczyły również cztery polskie dywizjony: dwa bombowe - 300 i 301, oraz dwa myśliwskie - 302 i 303, a także 81 polskich pilotów w dywizjonach brytyjskich. W sumie 144 polskich pilotów, których postawa rozsławiła ich imię na cały świat. To właśnie Polacy zestrzelili ponad 200 samolotów nad Anglią.