Burza w głowie czyli świat epileptyka

O chorobie

Epilepsja jest chorobą neurologiczną, która charakteryzuje się powtarzającymi się napadami padaczkowymi. U osoby chorej na padaczkę występuje nadmierna aktywność komórek kory mózgowej, czego skutkiem są powtarzające się epizody gwałtownych wyładowań bioelektrycznych w tych komórkach. Napady są nagłymi, krótkimi epizodami zmienionej zachowania, ruchu lub świadomości, które są spowodowane zaburzeniami elektrycznymi w mózgu.

Epilepsja może być spowodowana przez różne czynniki:

• uszkodzenie mózgu: w wyniku urazu głowy, udaru mózgu, choroby nowotworowej lub innej choroby mózgu może dojść do uszkodzenia tkanek mózgu, które mogą prowadzić do rozwoju epilepsji;
• genetykę: epilepsja może być dziedziczona;
• infekcje: choroby takie jak meningokoki, toksoplazmoza i wirusowe zapalenie mózgu mogą prowadzić do uszkodzenia mózgu i rozwoju choroby;
• choroby metaboliczne: takie jak cukrzyca i niedobór witamin, mogą prowadzić do uszkodzenia mózgu;

Objawy epilepsji różnią się w zależności od rodzaju napadu. Wyróżnia się:

• napady toniczne, czyli nagłe zesztywnienie ciała – całego lub np. tylko kończyn;
• napady miokloniczne – silne skurcze mięśni, najczęściej kończyn górnych;
• napady atoniczne, czyli nagłe zwiotczenie całego ciała, najczęściej połączone z potencjalnie niebezpiecznym upadkiem;
• napady nieświadomości/częściowo złożone – objawiają się utratą kontaktu z otoczeniem i nagłym przerwaniem wykonywanej czynności na krótki czas (od kilkunastu sekund do 2-3 minut). Czasem Pacjent w trakcie napadu wykonuje mimowolnie różne „bezsensowne” aktywności, np. zaczyna mlaskać, rozpinać guzik koszuli lub powtarzać jakiś inny bezcelowy ruch.

Diagnoza epilepsji opiera się na wywiadzie z pacjentem i badaniach, takich jak elektroencefalografia (EEG) i tomografia komputerowa (CT) mózgu.

Jak pomóc osobie, która ma napad?

Chorego, który żyje z diagnozą padaczki już dłuższy czas, najlepiej jest zapytać, jak objawiają się jego napady i jak należy mu wtedy pomóc. Jeżeli w przebiegu ataku nie pojawiają się drgawki ani utrata przytomności, być może wystarczy, że pomożesz mu usiąść i zadbasz o to, aby nie uderzył/a się ani nie upadł/a. Osoby z epilepsją najczęściej są w stanie udzielić dokładnej instrukcji, co pomaga im bezpiecznie przejść przez powtarzające się napady. Wbrew pozorom rzadko kiedy konieczne jest wezwanie pogotowia do kogoś, kto ma zdiagnozowaną padaczkę, i zostanie odpowiednio „zabezpieczony” przez osobę towarzyszącą podczas napadu. Jeśli zaś towarzyszysz komuś, u kogo dopiero została zdiagnozowana padaczka, zachęć ją do opracowania planu postępowania w przypadku ataku razem z prowadzącym lekarzem neurologiem.

Jeżeli napad epilepsji zdarza się po raz pierwszy, powtarza się drugi raz tego samego dnia, doszło do urazu głowy lub chory długo (po kilku godzinach po napadzie) nadal czuje się źle – wezwij pogotowie.