W świecie pełnym niepewności i niepokoju nasz Ruch błyszczy jak złoty łańcuch na ciemnym tle…

Historia

22 lutego to dzień upamiętniający urodziny Roberta i Olave Baden-Powell, założycieli skautingu. Od ponad stu lat ludzie z całego świata nawiązują ze sobą skautowe więzi dzięki tej parze Naczelnych Skautów. Dzień Myśli Braterskiej został ustanowiony, aby jeszcze bardziej wzmocnić te więzi, aby poczuć, że wszyscy jesteśmy częścią jednego ruchu i że wszelkie podziały są tylko pozorne.

W Dniu Myśli Braterskiej skauci przekazują sobie kartki pocztowe i wiadomości z życzeniami, organizują spotkania przy ogniskach oraz uroczyste zbiórki z udziałem członków innych organizacji skautowych. W tym dniu wiele środowisk skautowskich organizuje również charytatywne zbiórki pieniędzy, aby wspierać potrzebujących.

Podczas obchodów Dnia Myśli Braterskiej szczególnie widoczne są tradycyjne symbole przyjaźni skautowej i harcerskiej. Wiele z nich zawarte jest w odznakach skautowych. Na przykład, okrąg wokół lilijki na krzyżu harcerskim symbolizuje dążenie do ideału oraz siedzenie we wspólnym kręgu. Krąg ma wyjątkowe znaczenie nie tylko w symbolice skautowej, ale także w kulturach pierwotnych, takich jak kultury indiańskie. W takich społecznościach domostwa są budowane na planie koła, a w centrum znajduje się ognisko, które zjednocza społeczność. Siedzenie w kręgu podkreśla równość i brak hierarchii, co jest ważnym elementem w życiu społecznym. Ogień, który jest umieszczony w centrum, zapewnia nie tylko ciepło i światło, ale także jednoczy wszystkich wokół niego.

Innym znanym symbolem braterstwa w skautingu jest węzeł płaski. Ten węzeł łączy dwie liny, które mogą mieć różną grubość, i może być stosowany w różnych celach. Węzeł jest bardzo wytrzymały i zaciska się pod obciążeniem, podobnie jak skautowa przyjaźń. Symbol węzła płaskiego można znaleźć między innymi na odznace Światowej Organizacji Ruchu Skautowego (WOSM). Węzeł płaski reprezentuje silne i trwałe połączenie między różnymi ludźmi, które jest odpornym na trudne sytuacje i daje wiele możliwości.
 

Tak jak węzeł splata dwie liny, tak dwie osoby na przywitanie splatają swoje dłonie. Wśród skautów przyjął się zwyczaj, że są to dłonie lewe, z zahaczonymi o siebie małymi palcami. Skąd się to wzięło? Oczywiście z doświadczeń Baden-Powella:

Było to w 1895 roku. Generał Robert Baden-Powell będąc w Afryce wraz z odziałem Armii Brytyjskiej, który podczas jednej z misji współpracował ze sprzymierzeńcami z plemienia Aszanti zauważył, że wśród tubylców pewna ich część wyróżniała się. Byli zręczniejsi, silniejsi, sprawniejsi, bardziej pojętni i pewniejsi siebie niż inni. Zauważył coś jeszcze: gdy sądzili, że nikt ich nie widzi, podawali sobie na powitanie lewe ręce.  Natomiast wszyscy inni Aszanti w ogóle nie witali się poprzez podawanie rąk. Okazało się, iż stanowią pewien rodzaj elity wśród swojego plemienia.  [Hansen, Wilk, który nigdy nie śpi]

W skautingu podawanie sobie rąk na powitanie ma swoje korzenie w ostrożności i wskazaniu braku ukrywanych intencji. Otwarta, naga dłoń symbolizuje pokój i zaufanie. Jednakże, dla skautów, lewa ręka, ta od strony serca, ma szczególne znaczenie, podkreślając szczerość i ciepłe uczucia. Podczas uścisku, na splecionej lewej dłoni można położyć prawą rękę, wyrażając w ten sposób braterstwo w sposób najbardziej wyraźny. Dodatkowo, można zasalutować prawą ręką, przykładając dwa palce do harcerskiego nakrycia głowy lub unieść trzy palce w górę (zginając kciuk i mały palec). Salutowanie to uroczysta oznaka szacunku, a trzy wyprostowane palce symbolizują trzy główne cnoty skauta: szczerość, ofiarność i czystość. Kciuk, który przykrywa najmniejszy palec, symbolizuje zasadę, że silniejszy powinien chronić słabszego.